Zwart-wit

Ik hou van duidelijkheid.

Mijn gedachtes gaan namelijk al alle kanten op.

Ik zie OVERAL mogelijkheden.

En dat geeft wel eens een overload.

Een kermis van alle kleuren, met knipperende lichtjes, geluidseffecten en harde wind.

Dus heb ik structuur nodig. Doe ik het goed op zwart of wit. Stroomdiagrammen: ‘als dit, dan dat’

Een leeg bureau.

Anders glij ik van mijn paadje af en beland ik in een mist van alles en niks tegelijk.

Ik denk stiekem dat de meeste van ons in tijden van chaos behoefte hebben aan zwart-wit.

Wel – niet.
Wij – zij.
Goed – slecht.

Dan weten we tenminste waar we aan toe zijn. Dat geeft houvast. Richting. Motivatie.

Bijvoorbeeld in deze politiek onrustige tijden is dat zo zo verleidelijk.

Ook ik kan polariseren. Oversimplificeren. Stereotyperen.

We all do.

Nadeeltje is alleen dat de samenvattingen en inschattingen die ons brein maakt van de werkelijkheid, nooit echt recht doet aan de realiteit.

Er zitten zoveel tinten grijs tussen zwart en wit.

Neon bijvoorbeeld. Zachtroze en donkergroen.

Mijn oefening is om bewust te zijn van mijn behoefte naar een lekker overzichtelijk zwart-wit zebra-pak.  Vooral als ik overprikkeld ben en stop met luisteren.

Nieuwsgierig blijven. Praatjes aan te knopen met mijn rechtse buurman en Syrische buurjongen en alles daar tussenin.

Actief ontspannen, zodat ik ruimte heb voor nuance, in plaats van maar door te briesen als een stormloop wilde dieren op de savanne.

Hoe blijf jij kleur en nuance zien?